Nu ik 52 jaar ben besluit ik te vertellen over mijn jeugdjaren tot heden. Hoe ik mij gevoeld heb, mijn angsten waren en de moeilijkheden en ook die ik heb ervaren.

En uiteraard ook hoe ik verder ging ondanks alles ik hoop dat dit schrijven een steun mag zijn. Of een woord van troost en steun.

Als ik nu start herinner ik mij dat ik de eerste keer op het potje ging. Ik was eigenlijk toen een beetje trots en het was een dag dat ik met mijn ouders op uitstap ging, het was een bus reis. Naar waar weet ik niet meer. Het was leuk die dag en ook mooi weer.

Ik kreeg ook een speelgoedje, een vrachtwagen dacht ik in plastic. Toen maakten wij nog uitstappen er was geen wolkje aan de lucht en alles verliep goed. Dat zal later in mijn leven anders worden. Ik herinner mij ook een uitstap naar de zee te samen met een kozijn en tante naar Cadzand het was daar mooi en er was een winkeltje waar je zowat toeristische voorwerpen kon vinden. En het is er nog steeds over 3 jaar ben ik eens Cadzand gaan bezoeken toen leefde ook mijn hondje Maloe nog een Beagle zo een lief beest. De zee was zijn favoriete uitstap.

Het laatste van uitstappen was de Beekse Bergen daar kan ik mij enkel nog herinneren dat we het wildpark met de auto hebben bezocht en herinner mij ook een kabelbaan en een strand. We reden toen met een rode auto.

Toen begon alles te veranderen we woonden in een mooi huis. Maar ik denk dat mijn vader zich wat zorgen maakte over zijn geld. En af en toe kwam er eens ruzie van.

Ook kwam mijn vader zijn moeder regelmatig mijn ouders allebei eens opstoken. En de ruzie's begonnen nu nog kleinschalig. Gelukkig had ik een vriendinnetje dat ook in dezelfde woonwijk woonde ze kwam mij dan halen en we speelden dan spelletjes. Gelukkig had ik dit nog want thuis begonnen er al wolkjes te ontstaan.

Aan eten drinken, snoep was geen gebrek en ook comfort. Mijn vader werkte op fabriek de straat uit wandelen en je was er. Een luxe toch mijn moeder heeft er ook nog gewerkt toen ik nog niet geboren was.

Dus mijn vader was degene die de inkomsten in huis bracht. En dat bracht ook druk in het gezinsleven er was ook familie maar ik ken er maar een paar van. Er was een broer van mijn vader die mijn peter was daar heb ik een matchbox autotje van gehad en een kilo paaseieren. En dat was alles. Mij n vader zijn moeder leefde ook nog Ik had dan ook nog een Stieftante en nonkel en die hadden ook een dochter. Met deze mensen heb ik nog steeds contact. We komen mekaar nog tegen op straat en daar blijft het bij. Mijn moeder haar ouders leefden toen ook nog en zij komt uit een gezin van 7.  Daar ken ik maar 1 tante van en haar zoon.

Ik herinner mij dat ik in mijn kleutertijd naar de boskesschool ging. Ook niet ver van ons huis daar heb ik nooit echt problemen ondervonden.

Wat ik wel niet leuk vond was dat we steeds oefeningen moesten maken en niet in de zandbak mochten spelen. Nochtands met de 2 andere leerlingen waar ik te samen de oefeningen moest doen zijn een burgelijk ingenieur en apotheker geworden. Niet slecht he. daar eindigde mijn peuter tijd op naar de RMS een nieuwe school.

                                       NIEUWE SCHOOL RMS

                             NIEUWE SCHOOL VTI           

Mijn eerste jaar een nieuwe school. Ik denk het is een nieuw begin maar het is een niet fijne school ☹. Ik krijg verschillende vakken en ook praktijk vakken echt een beetje veel. Wij moeten daarna een keuze maken wat we gaan doen van mijn vader moet ik metaal volgen  hij zegt dat daar een grote toekomst in is.  Thuis gaat het niet zo goed er is veel ruzie in het huis ik zie het niet meer zitten. Het wordt een groot doolhof voor mij zonder een licht aan de tunnel. Mijn vader dreigt ermee om zelfmoord te plegen ik schreeuwde doe dit niet en heeft het niet gedaan. Ik weet niet of hij dit deed om aandacht te krijgen. Hij zegt tegen mij je bent mijn zoon niet. En dankzij u moet ik bij u moeder blijven. Ik voel mij heel erg gekwetst. We  waren verhuisd een nieuwe woning, het is te zeggen een gewoon rijhuis niet groot maar is voldoende. Geen mogelijkheid om ons te wassen. Een voorplaats en een eetplaats onze tafel past er juist in. De kelder wordt dicht gegooid. En er wordt een keukentje van gemaakt. Maar mijn vader zit in de rats, hij ziet de verbouwing niet meer zitten. Mijn grootvader komt langs om hem moed in te spreken maar hij blijft in de put zitten. Het is veel werk ik zie mijn vader veranderen, hij wordt anders. Op een gegeven moment zegt hij tegen mij " dankzij u moet ik bij u moeder blijven stommen aap " leuk om te horen. Het doet pijn de realiteit komt naar boven, hert gaat veranderen nu. We mogen ons 1 keer wassen per week, en ons kleren moeten we een ganse week aanhouden. De vrijdag is was dag en de tv mag pas aangezet worden om 18.45 uur tot 21.00 uur. Gelukkig mag ik soms van mijn moeder in de middag kijken als mijn vader met de late ploeg.

Mijn vader ik denk dat ik toen 13 jaar was nam mijn vader me mee naar de vissers. Hij kende daar een oudere man en 50 meter verder zat een man ik vermoed dat hij 35 jaar oud was. Toen ik alleen ging bij die oudere man sprak de man van 35 jaar mij aan. Hij was heel vriendelijk en ik dacht eindelijk iemand die me begrijpt. Ik spreek met hem af in de grote vakantie bij hem zitten en ik vertelde hoe het thuis was. Hij kende dus het leven thuis en begrijpt mij en eindelijk een luisterend oor. Een vriend een hulp ik wordt gehoord en ik mag zijn wie ik ben. Ik voelde mij gelukkig eindelijk eens begrip. Op een dag er was nauwelijks volk wreef hij tussen mijn benen en vroeg aan mij hoe voelt dat. Ik vond er nog niks verkeerd aan. Een schouder klopje of een knuffel gebeurde niet bij mij. Maar nu krijg ik een aanraking tussen mijn benen. Toen vroeg hij aan mij om naar een andere plaats af te spreken waar het wat rustiger was en beter was voor te praten en ik ging akkoord. Niet besefende wat er mij te wachten stond had ik het maar geweten. We komen dus te samen op de nieuwe plaats en inderdaad weinig volk praktisch niemand te zien. Hij zegt tegen mij hier kunnen we beter praten want niemand hoort ons hier. Ok voor mij en ik denk dat hij mij beschermd maar dit is helaas niet waar. Weer begint hij tussen mijn benen te wrijven. En ik vind dit een beetje ambetant, en zeg ik vind dit niet leuk. Dit is normaal hoor veel mensen doen dat. Tot hij vraagt mijn broek uit te doen en vraag hem waarom. Nu wordt hij onvriendelijk en vertelt me ik moet de lengte van je penis controleren. Ok ik doe dat dan en begint mij aan te raken, van binnen voel ik dit klopt niet. En hij doet verder en neemt zich dicht bij hem. Ik vraag stop ermee, hij wordt boos. Ik schreeuw en zeg dit ga ik tegen mijn vader vertellen. Doe maar zegt hij dan vertel ik alles wat je vertelt hebt tegen mij. En je ouders gaan u dan weg steken in een internaat ofzo oppassen zou ik doen. Dus ik laat mij dan doen ik moet wel. Toen deed hij zijn broek uit en vroeg aan mij streel mijn penis en dan mijn ballen ik doe dit met tranen in mijn ogen. Ineens zegt hij steek mijn penis in u mond en zuig eraan ik wil dit niet. Nu gaat gij naar mij luisteren je weet wat de gevolgen zullen zijn en nu beginnen de rotzak staat te genieten en ik zit met tranen in mijn ogen. Ineens neemt hij mijn hoofd vast en duwt zijn penis dieper in mijn mond. En ineens zegt ja het is goed en volgende week moet je terugkomen heb je dat begrepen en ik zeg ja. Dus de week daarna ga ik terug met tranen en pijn in mijn hart. Maar ik weet niet wat ik moet doen ik ben bang. Ik ga dus terug en laat mij doen nu deed hij mij pijn mijn penis staat dik en blauw hij doet zijn ding weer ik ga naar huis en met pijn lichamelijk en psychisch ik weet niet meer wat gebeurd was. Bang en onbegrip ik had niemand meer ik sta terug alleen. Wat heeft hij gedaan? Ik voel mij slecht en ben beschaamd. Mensen kijk ik niet meer aan ik durf niet te kijken en voel mij beschaamd. Wat is er toch gebeurt waarom heeft hij dit gedaan, hij was toch een vriend. De schaamte die voel gaat door mijn lichaam. En ben bang dat er iets aan mijn penis is hij had ruwe handen want hij was een bouwvakker. Thuis gekomen besluit ik mijn geslachtsdeel te tonen aan mijn vader en die zegt wat heb jij gedaan ? Vuile dingens heb je gedaan ge moest u schamen ik schreeuw het uit van de pijn. Mijn moeder komt binnen en ik krijg veel klop. In het toilet zak in elkaar met pijn en verdriet. Wenen en nog eens wenen ik voel mij zo beschaamd en bang. Dagen ga ik niet meer naar buiten. Geraakt ben ik en heb geen vertrouwen meer en weet niet meer wat ik moet doen.

Dagelijks wordt het moeilijk om de moed te hebben om verder te gaan. Soms denk ik dat het mijn eigen fout is dat dit is gebeurt en voel mij schuldig ook voel ik mij vies. Ik leer erna een vriend kennen. Hij is een vriendelijke en lieve jongen en verzameld stickers en ik ook. Hij mag van mijn ouders binnen  komen maar enkel in de gang en verder niet. Vind ik niet leuk maar ja het is nu zo. Dus ik ga bij hem thuis, ik voel mij daar goed en de ouders zijn ook vriendelijk. 

Eindelijk krijg ik het gevoel van aanvaard te worden geen pesterijen maar vriendschap. Zijn ouders gaan weg en zegt tegen mij " kunnen we eens vrouwen kleren aan doen". Dit vind ik raar maar ik doe mee. De volgende dag ga ik terug naar hem en vraagt aan mij om naakt  badmington te spelen. En ik doe maar mee daarna gaan we naar binnen.

Eens we binnen zijn zet hij zich aan het bureau en ik lig gewoon op de grond. Hij is lief en vriendelijk en vraagt of hij een kus mag geven op mijn buik. En ik laat het toe want ja ik vind hem lief. De volgende dag terug naar hem en gaat een stap verder en ineens hebben we seks in begin onwennig maar we doen het gewoon. Met een raar gevoel ga ik naar huis. Ik vond het precies niet erg, en ik twijfel over mezelf ben ik nu homo of hetero. En langs de andere kant voel ik mij ook slecht. Terwijl ik eigenlijk verliefd was op Sandra Kim.

Het nummertje "Jaime La vie" maar niet voor mij. Ik hou niet van het leven eigenlijk haat ik het leven en mezelf ook. Ik voel mij anders dan andere mensen. Ik voel mij niet aanvaard in de gemeenschap want ik heb nu een paar vrienden. Maar de pesterijen blijven nog en ik leer een vriend kennen zijn naam is Wim maar hij komt nog terug in mijn verhaal met droevig nieuws. Ook heb ik nog 2 andere vrienden en dat zijn Frankie en Kristof ik ga ook bij hun. En voel mij daar ook thuis de ouders van Frankie bzijn ook tof en vriendelijk. Kristof heeft enkel zijn moeder nog deze zijn gescheiden. toch een paar vrienden. Maar de pesterijen zijn er nog. Ik wordt bedreigd  door een jongen en moet voor hem boekjes kopen over trucks. Maar ik heb geen geld en krijg  klop met blauwe plekken ga ik naar huis. Mijn vader ziet dit en gaat naar school om met de meesters te praten. Ik wil niet dat hij dat doet want dan wordt het nog erger. Mijn vader zegt als jullie er niets aan doen  dan moet hij maar terug kloppen. De meesters zeggen dat dit niet mag.

Dus eindelijk eens dat mijn vader achter mij staat. De volgende dag stapt de jongen weer naar mij en ja hoor ik begin te vechten en ik klop hem in een boekentassen rek. De 2 studie meesters komen nu in actie en bij mij nooit. En beiden trekken ze mij van de jongen af. Goh dat deed deugd jong eindelijk ik mocht mij verdedigen. Ik wordt gestraft maar een leraar Borremans gaat bij de Directeur en zegt dat dit normaal is. En dat er nooit iets gedaan werd aan de pesterijen en dit nu het gevolg is. Want hij heeft veel gezien op de speelplaats. Dus ik krijg nu geen straf en de jongen komt naar mij en wil vrienden met mij worden. En ik laat het toe nu wordt ik weinig of bijna niet gepest. 

Toch komt er nog een iemand Guido naar mij maar ik maak er direct een einde aan en neem en vast en gooi hem over mijn rug op de grond. Direct afgewerkt, hij was wel enorm geschrokken. En liet mij verder met rust. Toen het mijn verjaardag was mijn vader stond met de vroege ploeg kreeg ik 3 boekjes van Suske en Wiske. Ik ga naar mijn vader en wil hem bedanken en zegt tegen mij maak dat je weg bent stommen aap. 

Terug gekwetst en ik voel mij niet meer goed in mijn vel, ik sta terug aan de grond. Mijn vertrouwen is en voel mij leeg. En ik heb daarna nooit nooit meer mijn verjaardag gevierd het hoefde voor mij niet meer. Verdedigen doe ik niet meer alles zakt in elkaar. Geen zin meer om nieuwe vrienden te maken en voel mij rot

Laatste jaar op de VTI

Mijn laatste jaar op het VTI de beslissing is gevallen ik was niet geslaagd in mijn vak Metaal. Maar mijn theorie was perfect. Er werd voorgesteld om naar het Sint Lodewijks college te gaan en richting wetenschappelijke A of B te gaan volgen maar dat was duur. Mijn vader zei is er geen andere optie en de meester zei stuur hem dan naar de kokschool daar kan hij nog bijverdienen. En de keuze werd gemaakt ik ging naar de kokschool Sint-Anna te Lokeren. Toen in die tijd waren er meer meisjes dan jongens die deze richting volgen. Ik kon kiezen tussen de richting groepskoken en hotel. Ik wou niet hotel volgen alhoewel ik een technische richting kon volgen en wou eigenlijk niet opdienen. Maar later zal ik het toch moeten doen dit tegen mijn zin. 

Dus terug een nieuwe start en ik hou mij wat opzij ik zoek geen contact. Ik zit met in totaal aan ongeveer een 4 jongens in de klas de rest waren allemaal meisjes. Maar het gaf niet voor mij. Ik ben steeds naar jongens scholen geweest en nu kom in contact met meisjes. Ja er gaat een nieuwe deur open, ik merk op dat meisjes anders zijn dan jongens ik voel mijzelf reeds aangetrokken tot een paar meisjes. Dit is een wereld die ik niet kende, dit komt goed voor mij. Snel leer ik een aantal leerlingen kennen en ik ben blij. Wel merk ik op dat ik toch nog een beetje uitgelachen wordt door mijn kledij. Tja dat was niet modern dat ik gekleed was. Mijn ouders kochten de kledij voor mij. Vooral mijn moeder deed dit.

Dit gaf mij wel weer een domper maar ik had al wat vrienden en voel mij beter. Thuis veranderd er niet veel de ruzie's tussen mijn ouders blijven soms niet uit te houden. Maar ik stap verder en laat het niet aan mijn hart komen. Ik voel mijzelf harder worden ik ben niet meer dezelfde huilen doe ik alleen en heb nog veel verdriet. Maar ik weet niet hoe ik mij vanbinnen voel. Soms voel ik mij doelloos zonder enig doel in het leven. Ik ben ook bang voor de toekomst en maak mij meer zorgen. Op mijn 15 jaar ga ik de eerste keer uit met wat vrienden en ja die dronken veel zodus ja ik was dronken. Ik herinner mij nog dat ik op de grond zat en begon te overgeven en er passeerde mij iemand en zei, je hebt frieten gegeten zeker. Ja ik denk dat dan alles van mijn maag eruit is gekomen. Men heeft mij op een fiets gezet waar ik een paar keer ben van gevallen maar dat herinner ik mij niet meer. Men heeft mij dan naar huis gebracht ik heb de deur geopend en ik zei het is beter dat je nu vertrekt voor dat mijn vader u ziet. Eens ik binnen was zat ik op handen en knieën en mijn vader kwam af en ik heb hem verweten. Eens in de kamer heb ik nog een paar keer overgegeven. En de volgende dag werd ik wakker met een kruimeldief naast mij. Mijn moeder was de kamer aan het stofzuigen leuk hoor. De volgende dag had ik een taak van 50 bladen dactylo tja ik probeerde maar het lukte mij niet. Dit is de enige keer dat ik dronken was in mijn leven en dat zal ook zo blijven. Mijn ouders geven mij 3 maand huisarrest. 

Op school gaat het ik mocht dan een halve dag thuis blijven zodat ik mijn taak kon afwerken gelukkig! Ik kreeg wel commentaar dat ik thuis was geweest sommigen wisten dat ik was uit geweest. Er waren ook een paar leerlingen waar ik geen contact met had. En dit vond ik wel jammer en raakte mijn zelfvertrouwen. De leerkrachten vielen mee behalve voor de zaal echt waar niet normaal. En dan herinner ik mij meneer Verstrengen zijn naam zegt het zelf uitermate streng. Ik heb hem en de klas aan het lachen gekregen. Hij vroeg hoe loopt een kip en ik zei op zijn poten iedereen was aan het lachen. En dit was de enige keer dat ik hvan dezelfde leeftijd. Het was de eerste keer dat ik bij een meisje was en ja hoor ik had de smaak te pakken. Wat ik en zag lachen, maar bon het is mij gelukt als enige he. De 3 maand waren voorbij en ik mocht weer uit en ik ging naar de Chalet en deed het rustig aan en ik dronk niks meer van alcohol.

Ik leerde daar een meisje kennen een nieuwe wereld ging voor mij open. Wat ik allemaal voelde vlindertjes noem maar op goh ik was gelukkig op dat moment.

We begonnen te vrijen en ze wou meer en we besloten naar het park te gaan dit was voor mij de eerste keer dat ik het met een meisje was. Echter de daad was niet gelukt ik had geen ervaring en zelfvertrouwen. Jammer maar ik voelde mij toch gelukkig en zij ook. Ze schreef mij een brief ja in die tijd was er geen gsm he.

En de brief envelop was getekend met hartjes en love en zo, dus mijn moeder las de brief en ze schreef wat ze allemaal wou doen met mij als jullie begrijpen wat ik bedoel. Ik mocht haar niet meer zien van mijn ouders en mocht een tijdje niet meer zien. En ik zat met verdriet want ik wou haar zien. Dus in het weekend ging ik gaan werken in de horeca in de school gingen briefjes waar je kon gaan werken. Ik denk dat je toen 2 euro per uur verdiende.

Een nieuwe liefde.

In mijn 2de jaar leerde ik Anneke kennen ze kwam et een brommer naar school en had een mooie witte milletvest aan. Toen in die tijd was dat hyper modern en enkel de rijken droegen dat zeiden ze. Maar Anneke was geen snob ze was de schoonheid zelve.

We begonnen elkaar te kennen en ik zij in mezelf dat zit hier heel goed. Het werd stap voor stap meer dan vriendschap. Op een dag stond ik haar op te wachten aan de schoolpoort en ik zei in mezelf geef haar een kus. En ik waagde mijn kans, maar het werd geen kus op de kaak maar wel op de mond. Ze keek naar mij en zette een glimlach op haar mooie gezichtje. Wow vlinders in de buik en nog zoveel gevoelens ik weet niet welke chemie er in mijn lichaam ontstond.

Vanaf dat moment waren steeds bij mekaar, we lieten mekaar niet los, dit was het eindeloze liefde. Maar na een jaar kreeg ze de kans om naar het buitenland te gaan studeren. Ze kwam bij mij met de vraag wat ze moest doen studeren of bij mij blijven. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Een traan liep over mijn wang want is dit nu het einde? Bij mezelf dacht ik ze heeft veel kans om carrière te maken en ik moet nog naar het leger ik kan haar dit niet afpakken. Dit zou niet eerlijk zijn van mij.

Op de dag dat de keuze moest gemaakt stapte ik naar haar toe en vertelde mijn beslissing. Ze zei is dit jou beslissing? Ik vertelde wat mijn redenen waren ze gaf mij nog een kus en draaide zich om met grote tranen. Daarna heb ik haar nooit meer in mijn leven gezien. Maar het deed pijn en ik was dezelfde niet meer. En onze liefde was zo puur, en we hebben nooit geen seks gehad. Dus dit was echte liefde.

En we hadden een nieuwe leraar in het laatste jaar een heel vriendelijke persoon echt waar. Maar de oudere leerlingen van het laatste specialisatie jaar zeiden tegen mij pas ervan op en ga er nooit gaan werken. Maar ik luisterde niet, ik was blij dat hij zo vriendelijk tegen mij was. En vroeg aan mij om in de grote vakantie een week bij hem te gaan werken. Wat een echt verkeerde beslissing was die ik maakte. Maar ik ging bij hem gaan werken want hij ging daar een traiteur winkel beginnen. Het was in Tielt en het waren in die week vredesfeesten. Niet beseffende wat er boven mijn hoofd ging vertrok ik naar Brugge want daar ging hij mij komen ophalen.

Alles verliep goed ik kreeg mijn eten en zo ja het was leuk de eerste dag. De 2de dag moest ik  in de namiddag op zijn aanhangwagen een reclame paneel bevestigen. Niet echt leren koken vond ik wel maar bon ik deed het. In de avond ging hij op cafe en dronk zich zat, en reed wild naar huis.  Op het ene moment reden we op het trottoir en  op het andere moment op de baan. We gingen zijn huis binnen en ik dacht oef we leven nog. Thuis gekomen ging hij naar zijn vrouw, ze stond in het salon en gaf haar een slag in haar gezicht ze viel in de salon en deze viel omver.

Geschrokken was ik wat is dat? Waar is de vriendelijke leraar? Zijn vrouw riep naar mij neem mijn kinderen en loop weg. Ik deed dit en keerde veel later terug naar zijn woonst. Hij nam mij mee naar zijn zaak en zei niks, daar toe gekomen stond zijn vrouw garnaal kroketten het beslag te maken. Vol met blauwe plekken, schuddend en bevend te werken. Helaas brandde het beslag aan en zijn vrouw kreeg terug klop. Dit is echt niet meer normaal waar ik bijstond. Man toch waarom moet ik dit meemaken dit zijn toch geen doeningen. Plots neemt hij mijn arm vast en sleurde mij in een kelder waar al 30 jaar niemand  was binnen geweest. Het stonk er echt verschrikkelijk.  Hij zei tegen mij je mag er enkel uit als dit is opgekuist en ik heb bijna 2 dagen in de kelder gezeten. Opeens mocht ik eruit moe stinkend kwam ik naar buiten met de vuilzakken. Ik had geen eten en ook geen drinken gelukkig vond ik een grote zak pinda noten en nam water van de kraan daar heb ik dan 3 dagen met overleefd. In het weekend kwamen 2 leerlingen van mijn klas om bij hem te werken. Het waren 2 leerlingen waar ik geen contact met had. Ze kwamen toe en begonen te wenen als ze mij zagen. Wat is er met u gebeurt? Dit kan toch niet? Ze beleefden daar ook de hel minder lang dan ik maar dit is ook erg.

Het was de laatste dag en we mochten naar huis gelukkig hij nam een briefje van 500 Belgische frank en scheurde dit in 2 En gaf mij de helft en de andere helft aan een van de leerlingen. We werden naar het station gebracht door zijn vrouw. Het was muisstil in de auto we hadden  dit echt niet verwerkt. Thuis gekomen zeiden mijn ouders dat ze regelmatig hadden gebeld en dat ik niet aan de telefoon wou komen . Op latere leeftijd hoorde ik zeggen dat zijn zaak failliet was en daarna ook gescheiden is. En heeft dan een zwaar ongeluk gehad en is over de kop gegaan. Ik kom dan in mijn laatste jaar terecht en ondertussen heb ik zonder weten mijn toekomstige echtgenoot tegen dit nu zonder te weten.

In mijn laatste jaar word de leraar waar ik voor gewerkt heb mijn grote pester. Maar de andere leerkrachten weten wat er gebeurt was ook de directrice is op de hoogte. Maar hij mag zijn gang gaan  de andere leerkrachten geven mij het hoogste aantal punten terwijl hij mij steeds onvoldoende punten geeft. Hij dreigd mij met te zeggen "je moet terug komen werken bij mij". Uiteraard doe ik dit niet. Op een gegeven moment wacht hij mij af en stekt mij bij de keel en plzakt mij bij mijn keel. De leerlingen zijn getuige en roepen de directrice die tegen hem roept om los te laten. Soms wordt het mij teveel maar ik heb steun.  En dat doet veel om verder te gaan.

Toch voel ik mij minderwaardig en slecht van binnen. Soms loop ik wat verloren en wil ik er eigenlijk niet meer zijn. Ik smeed plannen om te gaan lopen weg van alles. Ik maak mijn tas en neem mee wat ik kan de plannen zijn gemaakt. Ik neem geld van mijn vader waarop hij dit komt te weten en ja het huis was te klein. Mijn vader was woedend en beslis dan om toch niet meer te gaan lopen .

Mijn stage en op leercontract.